Atrakcje

warto zobaczyć

Piernikarnia Śląska

Niemcza, gmina niemcza

Piernikarnia Śląska to “żywe muzeum” tradycji regionu oraz manufaktura historycznych pierników. To wspaniałe miejsce gdzie można poznać tajniki tego współcześnie zapomnianego rzemiosła. Przygotowana ekspozycja przybliża historię, bogatą symbolikę oraz znaczenie pierników w kulturze regionalnej.

Od średniowiecza, aż po początki XX wieku na terenie całego historycznego Śląska piernikarze wyrabiali niezwykłe przysmaki jakimi są pierniki. Tradycja ta była obecna w niemal każdym mieście regionu.

Dzięki pracowni piernikarskiej można obejrzeć zwyczajowe, drewniane formy, dotknąć tradycyjnych składników, a także poczuć ich niezrównany zapach. Główną atrakcją są warsztaty wyrabiania historycznych pierników, które pozwalają zanurzyć się w dawnej tradycji regionu, ale także przeżyć niezapomnianą przygodę.
Można tu odkryć ich sekretną recepturę, własnoręcznie wyrobić ciasto i za pomocą tradycyjnych klocków piernikarskich uformować je wedle starych wzorów.

Piernikarnia Śląska

Niemcza, gmina niemcza

Piernikarnia Śląska to “żywe muzeum” tradycji regionu oraz manufaktura historycznych pierników. To wspaniałe miejsce gdzie można poznać tajniki tego współcześnie zapomnianego rzemiosła. Przygotowana ekspozycja przybliża historię, bogatą symbolikę oraz znaczenie pierników w kulturze regionalnej.

Od średniowiecza, aż po początki XX wieku na terenie całego historycznego Śląska piernikarze wyrabiali niezwykłe przysmaki jakimi są pierniki. Tradycja ta była obecna w niemal każdym mieście regionu.

Dzięki pracowni piernikarskiej można obejrzeć zwyczajowe, drewniane formy, dotknąć tradycyjnych składników, a także poczuć ich niezrównany zapach. Główną atrakcją są warsztaty wyrabiania historycznych pierników, które pozwalają zanurzyć się w dawnej tradycji regionu, ale także przeżyć niezapomnianą przygodę.
Można tu odkryć ich sekretną recepturę, własnoręcznie wyrobić ciasto i za pomocą tradycyjnych klocków piernikarskich uformować je wedle starych wzorów.

Epitafia przy kościele
pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa

wilków wielki, gmina niemcza

Zespół płyt epitafijnych figuralnych i inskrypcyjnych na kościele pod wezwaniem Najświętszego Serca Pana Jezusa.

Epitafia czy płyty nagrobne nie były bezpośrednio związane z miejscem pochówku, choć często znajdowały się w pobliżu. Powstawały dla upamiętnienia zmarłych, ich znaczenia za życia i roli jaką pełnili w swojej społeczności. Epitafia w Wilkowie Wielkim upamiętniały właścicieli i ich rodziny na przestrzeni kilku wieków – od XVI do XIX. W zespole z XVI i XVII wieku wyróżnić można kilka typów: heraldyczno–inskrypcyjne, obrazowe, całopostaciowe oraz dziecięce.

Tradycja utrzymała się do końca XVIII i w XIX wieku – tu przede wszystkim są epitafia inskrypcyjne.

Najstarsza zachowana w Wilkowie płyta nagrobna pochodzi z czasów wzniesienia tutejszego kościoła i upamiętnia zapewne jego fundatora, Bernharda Leonarda von Nimitza, zmarłego w 1535 roku.

Epitafia przy kościele
pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa

wilków wielki, gmina niemcza

Zespół płyt epitafijnych figuralnych i inskrypcyjnych na kościele pod wezwaniem Najświętszego Serca Pana Jezusa.

Epitafia czy płyty nagrobne nie były bezpośrednio związane z miejscem pochówku, choć często znajdowały się w pobliżu. Powstawały dla upamiętnienia zmarłych, ich znaczenia za życia i roli jaką pełnili w swojej społeczności. Epitafia w Wilkowie Wielkim upamiętniały właścicieli i ich rodziny na przestrzeni kilku wieków – od XVI do XIX. W zespole z XVI i XVII wieku wyróżnić można kilka typów: heraldyczno–inskrypcyjne, obrazowe, całopostaciowe oraz dziecięce.

Tradycja utrzymała się do końca XVIII i w XIX wieku – tu przede wszystkim są epitafia inskrypcyjne.

Najstarsza zachowana w Wilkowie płyta nagrobna pochodzi z czasów wzniesienia tutejszego kościoła i upamiętnia zapewne jego fundatora, Bernharda Leonarda von Nimitza, zmarłego w 1535 roku.

Ruiny pieca
do wypalania wapnia

gilów, gmina niemcza

Surowiec ten był wydobywany w pobliskiej kopalni, która być może pierwotnie była jaskinią zaadaptowaną na potrzeby wybierkowego pozyskiwania skały wapniowej.

Temperatura w takim piecu mogła osiągnąć 1200 °C, a żeby ją utrzymać trzeba było izolować go od zewnątrz warstwami ziemi, dodatkowo wzmacniając metalowymi prętami.

Od góry naprzemiennie wrzucano warstwę skały wapiennej i paliwa – zazwyczaj drewno, węgiel kamienny lub drzewny. Wypalony surowiec opadał na dno szybu, skąd był wybierany otworem w jego dolnej części. Piec pracował bez przerw.

Po zakończonym procesie uzyskiwano wapno palone, czyli tlenek wapnia, który jest masowo wykorzystywany w budownictwie jako zaprawa murarska i przy produkcji cementu.

Ruiny pieca
do wypalania wapnia

gilów, gmina niemcza

Surowiec ten był wydobywany w pobliskiej kopalni, która być może pierwotnie była jaskinią zaadaptowaną na potrzeby wybierkowego pozyskiwania skały wapniowej.

Temperatura w takim piecu mogła osiągnąć 1200 °C, a żeby ją utrzymać trzeba było izolować go od zewnątrz warstwami ziemi, dodatkowo wzmacniając metalowymi prętami.

Od góry naprzemiennie wrzucano warstwę skały wapiennej i paliwa – zazwyczaj drewno, węgiel kamienny lub drzewny. Wypalony surowiec opadał na dno szybu, skąd był wybierany otworem w jego dolnej części. Piec pracował bez przerw.

Po zakończonym procesie uzyskiwano wapno palone, czyli tlenek wapnia, który jest masowo wykorzystywany w budownictwie jako zaprawa murarska i przy produkcji cementu. 

Osiedle Braci Morawskich

piława górna

Jedno z nielicznych na świecie i jedyne zachowane na Śląsku. Protestancka kolonia Braci Morawskich powstała z inicjatywy Ernsta Juliusa von Seidlitz.

Lokalizacja miała spełniać dwa warunki – być położona przy głównej drodze oraz w niedalekiej odległości od posiadłości założyciela.

Osiedle składało się z placu (obecnie plac Piastów Śląskich) z centralnie usytuowanym zborem oraz budynków służących wspólnocie rozmieszczonych wokół. Były to m.in. dom sióstr, dom braci, dom wdów, dom wdowców, szkoła oraz warsztaty rzemieślnicze.

Miejscowości nadano nazwę Gnadenfrei. Do dnia dzisiejszego zachowało się wiele elementów z dawnego założenia.

Osiedle Braci Morawskich

piława górna

Jedno z nielicznych na świecie i jedyne zachowane na Śląsku. Protestancka kolonia Braci Morawskich powstała z inicjatywy Ernsta Juliusa von Seidlitz.

Lokalizacja miała spełniać dwa warunki – być położona przy głównej drodze oraz w niedalekiej odległości od posiadłości założyciela.

Osiedle składało się z placu (obecnie plac Piastów Śląskich) z centralnie usytuowanym zborem oraz budynków służących wspólnocie rozmieszczonych wokół. Były to m.in. dom sióstr, dom braci, dom wdów, dom wdowców, szkoła oraz warsztaty rzemieślnicze.

Miejscowości nadano nazwę Gnadenfrei. Do dnia dzisiejszego zachowało się wiele elementów z dawnego założenia.

Założenie pocysterskie
z kościołem pw. Św. Józefa

łagiewniki

Dobra Łagiewniki (niem. Heidersdorf) wraz z dobrami Oleszna (niem. Langenöls) trafiły w ręce cystersów z Lubiąża w 1311 roku za sprawą darowizny księcia brzeskiego Bolesława III. Tak Łagiewniki stają się wsią opacką.

Ze względu na odległość od macierzystego klasztoru wkrótce cystersi wznoszą tu opactwo wraz z kościołem oraz organizują folwark. Wzmiankowany kościół podobnie jak zabudowania nie przetrwały wojen husyckich. Obecne pochodzą z XVII wieku – budynek dawnej klauzury (zwany Starym Zamkiem) oraz kościół z XVIII wieku. Okres cysterski założenia kończy się wraz z sekularyzacją w 1810 roku.

Obecnie dawny zespół klasztorny cystersów wchodzi w skład zespołu pałacowego.

Założenie pocysterskie
z kościołem pw. Św. Józefa

łagiewniki

Dobra Łagiewniki (niem. Heidersdorf) wraz z dobrami Oleszna (niem. Langenöls) trafiły w ręce cystersów z Lubiąża w 1311 roku za sprawą darowizny księcia brzeskiego Bolesława III. Tak Łagiewniki stają się wsią opacką.

Ze względu na odległość od macierzystego klasztoru wkrótce cystersi wznoszą tu opactwo wraz z kościołem oraz organizują folwark. Wzmiankowany kościół podobnie jak zabudowania nie przetrwały wojen husyckich. Obecne pochodzą z XVII wieku – budynek dawnej klauzury (zwany Starym Zamkiem) oraz kościół z XVIII wieku. Okres cysterski założenia kończy się wraz z sekularyzacją w 1810 roku.

Obecnie dawny zespół klasztorny cystersów wchodzi w skład zespołu pałacowego.